Anna Wintour, Vogue Amerika'da 37 senedir sahip olduğu genel yayın yönetmenliği koltuğundan çekildi. Wintour, yaklaşık üç milyar dolarlık dev bir endüstri olan moda başta olmak üzere kültürel dünyaya en çok etki eden genel yayın yönetmeni. 2017'de Kraliçe Elizabeth'in mesleğe olan hizmetleri için "dame" unvanına layık gördüğü bir otorite.&nbsp;Korku ve mesafe üzerine kurduğu güç imparatorluğunda geçirdiği 37 senede moda gazeteciliğinde ve endüstrisinde derin izler bırakan, muhtemelen yakın aile üyeleri dışında kimsenin gerçekten kim olduğunu bilmediği, gizemli, istikrarlı (bunu 14 yaşından beri aynı Bob saç kesimini kullanmasından anlayabiliriz), öngörülü ve bol tartışmalı bir figür olan Wintour'u tek bir yazıda anlatmak sahiden pek kolay değil. Sevmeyeni çok olsa da ona saygı duymayan olmadığı için Anna'nın zamanla kendini aşan bir sembole, bir kültürel koda dönüşmesinin kökleri ise çok daha derinlerde.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Wintour'u özellikle takip etmeseniz bile The Devil Wears Prada&nbsp;filmini izlemiş ya da en azından orada Meryl Streep'in canlandırdığı karakterin Wintour'un ta kendisi olduğunu duymuşsunuzdur. Eski asistanlarından birinin yazdığı kitaptan uyarlanan filmdeki portresini kendisi de inkar etmedi zaten.&nbsp;</li></ul>Her sene New York'taki Metropolitan Müzesi'nde düzenlenen MET Gala'nın temalarına ve ünlülerin giydiği sıra dışı tasarımlara en azından gözünüz aşinadır. MET Gala hep böyle değildi. En büyük sanat müzelerinden birinden bir 'şov ve bağış gecesi' yaratmak, onun vizyonuydu.&nbsp;Ve&nbsp;"September Issue" efsanesi... Medya sektöründe olanlar Eylül sayılarının herhangi bir sayı olmadığını, simgelediği ağırlığı mutlaka bilir. 2004 yılında 832 sayfalık bir dergi çıkararak o günden sonraki tüm Eylül sayılarını neredeyse kutsiyet mertebesine taşıyan da Wintour. Bu öyle önemli bir dönemeç hâlini aldı ki 2009'da aynı adı taşıyan bir belgesel bile yapıldı.<img src="https://images.aposto.com/2025/6/6/1751695625574.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Wintour'un güncel yaşamdaki izlerinden devam edecek olursak... Bugün okurlar dergi kapaklarında moda sektöründen olmayan isimleri veya daha az tanınan modelleri görmeye alışkın ise nedeni Anna. Önemli sporcuları moda çekimlerine ve popüler kültürün merkezine çeken o olmuştu. Rafael Nadal, Roger Federer, Serena Williams ile sporun da şık ve yüksek moda kapsamında olabileceğini göstermek üzere çıktığı yol, bugün çok doğal karşıladığımız bir durum.&nbsp;Wintour, aynı zamanda, 90'larda Madonna ve Grace Jones gibi müzik ikonlarını, ünü tüm dünyaya bu denli yayılmamışken sinema sektöründen Nicole Kidman'ı, yakın geçmişte bir televizyon efsanesi olarak Oprah Winfrey ve siyaset dünyasından Michelle Obama gibi isimleri Vogue kapağına taşıyarak modayı, sanat, sinema, müzik, spor ve popüler kültürün doğal bir uzantısı hâline getiren yayıncı.&nbsp;Kişilerin karizma, yetenek ve potansiyelini önden sezen süper gücü ile Galliano, Gaultier, Alexander McQueen ve Marc Jacobs gibi dönemin genç tasarımcılarının yolunu açan, Naomi Campbell ve Gisele Bünchen'in podyumdaki muazzam hakimiyetlerini fark edip onları öne çıkaran da ta kendisi.<img src="https://images.aposto.com/2025/6/4/1751567407826.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.76" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İşlerin kökten değişeceği sinyalini 1988'de Vogue'un başına geçtikten sonra çıkardığı ilk sayının kapağında aslında bariz olarak vermişti. O güne dek bir tablo titizliği ve nizamında seyreden elitist dergi kapağı tarzı, yerini adı bilinmeyen bir modelin gözü yarı kapalı, saçları savruk, hayatın sıradan bir anını donduran, aynı anda hem bohem hem de lüks durabilen imajına bırakmıştı.&nbsp;Yüksek moda segmentindeki Christian Lacroix tasarımları ile orta sınıf sayılabilecek Guess denim pantolonu kombinleyerek Vogue'un kapağına ilk kez kot kumaşı koymasının yanında tüm stil algısını, neyin doğru neyin yanlış olabileceğini de alaşağı ettiği bu kapakla hikaye bazlı moda fotoğrafçılığının önü de açılmış oldu. Steven Meisel, Peter Lindbergh, Ellen von Unwerth, Annie Leibovitz gibi fotoğraf sanatına derin&nbsp;izler bırakan yaratıcı isimler böylece modern kültürle iç içe geçti.Wintour, şöyle de ilginç biri: Çiçek desenli elbiseleri, kısa, kalın çizgilerdeki kolyeleri, hep aynı saç kesimi, siyah Chanel güneş gözlükleri, açık tonlarda seyreden renk paleti ile onunla özdeşleşmiş stilini bir gün bile değiştirmedi. Trendleri ilk elden belirledi ama kendisi bunlara hiç kulak asmadı. O hep aynı kaldı ama A'dan Z'ye modernize etti. Başından beri elitist bir tavrı vardı, öyle yaşadı ve davrandı, ama modayı ayrıcalıklı bir sınıfın erişebildiği bir alan olmaktan çıkarıp sokağa indirerek lüks moda ile sıradan olanı yan yana getiren&nbsp;stil editörlüğünü ilk o akıl etti. Kemikleşmiş sanılan pek çok algıyı teker teker kırarken kendi dünyasına bunların hiçbirini almadı.O sokağa inmedi, anaakım olmadı, hep yükseklerden bir yerden dünyaya baktı ama modayı oraya çekmedi. Kendine hiç de dünyevi görünmeyen bir persona yarattı ama dünyaya dair tüm gerçekleri net bir tavırla kabul etti; yeri geldi, o gerçekleri bizzat yarattı.<img src="https://images.aposto.com/2025/6/4/1751568875466.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.37" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Son genel yayın yönetmeni</h2>Wintour'un özdeşleştiği bu koltuktan kalkması haklı olarak büyük bir gündem olsa da bu tam anlamıyla bir ayrılık değil, emeklilik hiç değil.&nbsp;Olan şu: Ondan sonra genel yayın yönetmenliği titri Vogue'dan tamamen kalktı. Yerini "editöryal içerik yönetmeni" tanımı aldı ve yerine gelecek kişinin, derginin global editöryal direktör ve Condé Nast Grubu baş içerik müdürü olarak yine Anna'ya rapor verip ondan onay alacağı bir sistem kuruldu.&nbsp;Yani Wintour, 2020'den beri yürüttüğü üç dev pozisyonun sadece birinden "vazgeçmiş" oldu. Ama aslında oyun kurucu yine o olacak.&nbsp;Bu karar için,"Yeni nesil editörlerin kendi fikirleri ile ortalığı kasıp kavurmasına yardımcı olmak benim için büyük bir onur olacak" dese de bunun ne kadar mümkün olabileceğini zamanla anlayacağız. Şunu da düşünmüyor değilim: Her adımı planlı ve titizlikle tasarlanmış bir ikonun şu anda bu kararı alması da aynı performansın bir uzantısı olabilir mi? Kontrolü yine elinde tutan Anna olduğuna göre, bu da bir ihtimal.Wintour, dile kolay, 37 sene yürüttüğü görevinde MTV'nin global kültürü belirlediği, yazılı basının hegamonyası ile geçen 80'lerden 2010'ların sosyal medya dönemine, oradan da 2020'lerin Tiktok düzenine uzanan tünellerin içinden geçti.&nbsp;Bu çılgın yolculukta Vogue'u şimdi olduğu yerde tutmayı başardıysa nedeni yalnızca iyi bir yönetici olması değil; iyi bir gazeteci de olması. İngiltere'nin köklü ailelerinden birinde, babası ve ağabeyi başta olmak üzere gazetecilik ekolünün baskın olduğu bir ortamda büyüdüğü için "moda gazeteciliği" tabirini ilk icat edenlerden biri olması çok anlaşılır. Yarım bıraktığı eğitimini, 16 yaşından itibaren alaylı olarak sayısız dergi ve yayında edindiği tecrübe ile kapatan Wintour'a göre konu, o zaman da çok netmiş, şimdi de öyle:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">"Modadan ya anlıyor ya da anlamıyorsunuzdur. Bu kadar."&nbsp;</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2025/6/6/1751696696904.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">PERK PR + Creative'in kurucularından Trevor Perkins'in, Wintour için "Algoritma diye bir şey bilinmezken organik bir algoritma olarak yaşayan, algoritmalardan önceki algoritma"&nbsp;olarak yaptığı tanım, yazının başında sözünü ettiğim Anna'nın trend ve yetenekleri çok keskin bir dürtüyle sezmesini çok net ifade ediyor. Moda akımları neye evrilecek, ünlülük algısı nereye gidecek, hangi yaşam stilleri gözden düşerken neler değer kazanacak, yaratıcılık en çok nerelerden maddi kazanç getirecek, yeni pazarlama teknikleri neler olacak gibi türlü türlü konuyu kafasında çoktan çözmüş ya da kuralları bizzat belirlemiş biri olarak Wintour, sezgisel bir deha olduğu kadar bir ticari zeka örneği de aynı zamanda.Örneğin New York'un en prestijli müzesi Metropolitan, senelerdir tüm içerik zenginliği ile oradaydı ama bundan gerçek bir fayda elde etmeyi akıl eden o oldu. 1995'te organizasyonun yönetimine giren Wintour, ünlü isimleri gecenin olmazsa olmazı hâline getirerek MET Gala fenomenini&nbsp;yarattı. Sadece görsel bir geçit değil, kültürel bir buluşma olarak da konumlandırdığı gecede 2024 yılında 26 milyon dolar, 2025'te ise 31 milyon dolar bağış toplandı; gelirler müzenin Kostüm Enstitüsü bölümüne aktarıldı. 2003'te Amerikan Moda Tasarımcıları Konseyi (CFDA) işbirliği ile Vogue Moda Fonu'nu kurarak yetişmekte olan yeni tasarımcılara milyonlarca dolar desteğin akmasını sağladı.Anna'nın Vogue Amerika’daki koltuğundan kalkması, biraz da toksik iş ortamlarının, zorbalıkların, korku üzerine kurulan iletişimlerin günümüzde kabul görmemesi ile ilgili olabilir. Zira Wintour'un sert ve aşırı dominant yönetim biçimini bilmeyen yok. Çünkü kimin "içeride" kimin "dışarıda" olduğuna karar veren&nbsp;o eski düzen artık hiçbir yapıda işlemiyor. Gücün tek elde toplanmasının değil, pek çok ele dağılmasının kabul gördüğü bu dönemde Anna'nın sembolik de olsa titrini geride bırakması tesadüf değil sanki.&nbsp;Çünkü dünyanın kendisi kadar moda da kişisel ifade biçimleri, samimiyet ve kapsayıcılık gibi kavramlarla yeniden şekilleniyor. Nasıl ki bundan yıllar önce Wintour, mevcut oyunun kurallarını bozarak yeni bir düzen yarattı; sektör yeniden, bu kez dijital bir dünyada benzer bir sarsıntıya ihtiyaç duyuyor. Eninde sonunda mutlaka yeni Annalar doğacak. Bu kaçınılmaz ama Vogue özelinde düşünürsek uzunca bir süre bu, Wintour'un müsade ettiği kadar olacak gibi. Çünkü o, perdenin arkasında, siyah gözlüklerinin ardından olup biteni sessizce izlemeye devam devam edecek. Moda haftalarında defilelere tam zamanında gelip en önce ayrılan yine o olacak. Ve diğer herkes, defilenin bittiğini yine Anna'dan öğrenecek.

Angst

Anna Wintour, Vogue Amerika'da 37 senedir oturduğu genel yayın yönetmenliği koltuğundan çekildi. Peki bu bir veda mı yoksa perde değişimi mi? Söz konusu olan demirden iradesi ve siyah güneş gözlüklü enigmatik personası ile sektörü kendi etrafında döndüren bir medya figürü olunca gelişmeler daha ilginç hâle geliyor.

Anna Wintour'un vedası: Sarsılmaz sanılan bir imparatorluğun sonu

🇺🇸 Sekizinci durağımız Amerika...Metropolitan Müzesi, New York:&nbsp;Geçtiğimiz günlerde 151. yılını kutlayan Metropolitan Müzesi'ni tek bir kategoride özetlemek imkansız. Dünyanın farklı yerlerinden getirilen binlerce senelik kültürel mirasa ev sahipliği yapıyor. Çevrimiçi sergileri takip ederek birbirinden oldukça farklı karşılaşmalar yaşaman mümkün. Erişmek için <a fr-original-style="" href="https://www.metmuseum.org/art/collection" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buraya tıklayabilirsin.&nbsp;</a>&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-14T11:03:50.493Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Guggenheim Müzesi, New York: Ünlü koleksiyoner Solomun Guggenheim'ın sanat koleksiyonunu sergileyen müze, modern sanat tutkunlarının vazgeçilmezi. Modern sanatın ruhunu yansıtan mimarisiyle de geleneksel sanat mekânlarından farklılaşıyor. Her ne kadar mimari yapı karşısında fiziki bir deneyim yaşayamasak da &nbsp;600'den fazla modern sanatçının eserlerine sanal erişim mümkün. Ziyaret için <a fr-original-style="" href="https://www.guggenheim.org/collection-online" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buraya tıklayabilirsin.</a><img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-14T15:52:16.654Z_sm.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">

Metropolitan Müzesi ile ilgili hikayeler